βρισκομαι σε ενα χωρο που εξακολουθω να υπαρχω εντεκα χρονια απο τη ζωη μου.Εδω βγαινει το νυχτοκαματο το δυσκολο.Αυτο του συμβιβασμου.Αυτο που σαν ενα σχοινι με δενει σε εναν τοπο που δεν θελω να ζω.Που θελω να ζησω?Δεν εχει και πολλη σημασια ισως το που, ουτε το πως.
Ισως πιο πολλη σημασια εχει ο Μεγαλος Ερωτικος που ακουω αυτην την στιγμη.
Ναι το βρηκα τι εχει σημασια.
Ο ερωτας.
'η ακομα καλυτερα,
ο μεγαλος ερωτας.
Ποιος ειν' τρελος απο ερωτα?
Ας κανει λακκους την αυγη
να παμε εκει να πιουμε τη βροχη,
μια που εμεις σε οποια στεγη αραξουμε,
σε οποια αυλη
ο ανεμος χαλναει τον ουρανο
τα δεντρα
κι 'η στειρα γη
μεσα σε μας βουλιαζει...
Αυτα τα λογια ειπε ο Γιωργος Σαρανταρης...
Στην φωτογραφια υπαρχει ερωτας.
Ερωτας ομως για το χρωμα τ'ουρανου,
για την φωτια που στο βαθος καιει,
για τις πετρες που ξαπλωναμε και ακουγαμε απ'αυτες τους ψυθηρους ολων αυτων που αγαπηθηκαν επανω τους...
Ερως ζωο αγερωχο και ηχηρο
τοσο ωστε δεν ξεχωριζει το χτυπημα που καταφερει
απο εκεινο που δεχεται...
Καλημερες.....
4 comments:
Έχεις δίκιο. Ο έρωτας υπάρχει παντού, αρκεί να τον αναζητήσουμε. Σε άψυχα και έμψυχα.
Καλημέρες κοκκώνα μας!
αχ σε αψυχα εχω πολυ ερωτα γι'αυτο ειμαι και ονειροπαρμενη αλλα σε εμψυχα ακομα τον αναζητω...καμμια βοηθεια που να τον αναζητησω?
Μην αναζητάς φιλενάδα! Θα ερθει εκεί που δεν το περιμένεις!! Απο εμπειρία το λέω...
Post a Comment