Μια φορα κι εναν καιρο ηταν μια μουσικη που ενιωθε οτι υπαρχουν δυο τεραστια ηχεια που την δυναμωναν ωστε να την ακουει ο κοσμος ...ομως αυτα την καταπιεζαν και την περιοριζαν αναμεσα τους, τοσο που κανεις δεν την ακουγε.
Αποφασισε λοιπον να παει αναμεσα σε δυο καλωδια.Παλι το ιδιο ενιωθε και τελικα σκεφτηκε να υπαρχει μονο μεσα στην καρδια μας και να μας αναστατωνει οποτε θελει αυτη.
Ζητω η ελευθερια των ηχων που διαλεγουν τη διαθεση μας...
Ζητω στη μουσικη που μας θυμιζει πως να νιωθουμε...
2 comments:
Ζήτω λοιπόν!
ΥΓ Να κι άλλο ταλεντάκι!!!
(για τη φωτογραφία λέω)
αχ, ποσο μ'αγαπας...
Ζητω...
Post a Comment