Μια φορα κι εναν καιρο ηταν μια μουσικη που ενιωθε οτι υπαρχουν δυο τεραστια ηχεια που την δυναμωναν ωστε να την ακουει ο κοσμος ...ομως αυτα την καταπιεζαν και την περιοριζαν αναμεσα τους, τοσο που κανεις δεν την ακουγε.

Ζητω η ελευθερια των ηχων που διαλεγουν τη διαθεση μας...
Ζητω στη μουσικη που μας θυμιζει πως να νιωθουμε...
2 comments:
Ζήτω λοιπόν!
ΥΓ Να κι άλλο ταλεντάκι!!!
(για τη φωτογραφία λέω)
αχ, ποσο μ'αγαπας...
Ζητω...
Post a Comment