Wednesday, January 17, 2007

νυχτα του δεκεμβρη με ομιχλη

Νιωθω τοσο τυχερη που αυτο το εχω διπλα μου καθε μερα...
αποζημειωνομαι για ο,τι εχω διαλεξει να κανω για να ζησω και με πληγωνει.




Περπατησα αργα το βραδυ και η ομιχλη μου θολωσε τα ματια.
Ακομα ετσι ειναι...

6 comments:

stefanos said...

Η νύχτα αύριο είναι ασέληνη.
θα ήταν πολύ όμορφο να την τιμήσης με μία φωτογραφία σου.

Καλήμέρα και καλώς σε βρήκα :-)

cuentos_nat said...

το θεμα δεν ειναι αν θα τιμησω την ντχτα με μια φωτογραφια μου, ειναι αν θα μου κανει αυτη την τιμη να με αγκαλιασει...
καλως σε βρηκα κι εγω στο ταπεινο και ασημο μπλογκακι μου

maria_pin said...

Εσύ τις έβγαλες και αυτές ρε ταλέντο? Καλά, δίνω ρέστα!!

Καλό σαββατοκύριακο!
χχχχχχχχχχ

cuentos_nat said...

ειδες τι κανει η απελπισια μαρια_πιν?
φιλια

0comments said...

Σε λιγότερο από μήνα θα είμαι κι εγώ εκεί.

Οι φωτό 10ρια με τόνο!

Και να μην ακούω για απελπισίες!!

Filotas said...

Καλέ η ομίχλη καθαρίζει τα μάτια!:)
Φιλιάδες!