...παντα εσυ τ'αστερακι και παντα εγω το σκοτεινο πλεουμενο
παντα εσυ το λιμανι κι εγω το φαναρι το δεξια
το βρεγμενο μουραγιο και η λαμψη επανω στα κουπια
ψηλα στο σπιτι με τις κλιματιδες
τα δετα τριανταφυλλα, το νερο που κρυωνει
παντα εσυ το πετρινο αγαλμα
και παντα εγω η σκια που μεγαλωνει
το γερτο παντζουρι εσυ
ο αερας που το ανοιγει εγω
επειδη σ'αγαπω
και σ'αγαπω
παντα εσυ το νομισμα κι εγω η λατρεια που το εξαργυρωνει...
"το μονογραμμα" ο.ελυτης
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Σνιφ! Μ'εκανες και έκλαψα.. τι ωραία λόγια, και καλοκαιρινά!!
χχχ
δεν ειναι δικα μου μαρια...
θα'θελα πολυ να εγραφα ετσι.
ο Οδυσσεας Ελυτης τα εγραψε.
ολο το εργο ειναι καταπληκτικο και το εχω και σε σιντι με απαγγελεια του θεοδωρακη και της ιουλιτας ηλιοπουλου (της γυναικας του ελυτη) και με μουσικη υποκρουση του Μικη.
θα σου το γραψω οταν ερθεις.
φανταστικο...
Γράψ'το γράψ'το, και θα τα πούμε σύντομα.
χχχ
Post a Comment